Raport bieżący nr 42/2009

Informacja poufna – decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej

Tytuł raportu: Informacja poufna – decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej
Data: 17.08.2009 r.
Numer raportu: Raport bieżący nr 42/2009

Podstawa prawna

Art. 56 ust. 1 pkt 1 Ustawy o ofercie - informacje poufne

W dniu 17 sierpnia 2009 r. pełnomocnik Netii S.A. ( dalej "Spółka" albo "Netia") otrzymał informację o doręczeniu decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie ("Dyrektor UKS"), w której zostało określone zobowiązanie podatkowe Netii za rok 2003 w podatku dochodowym od osób prawnych ("CIT") w wysokości 58,7 mln zł plus odsetki od zaległości podatkowych. Decyzja została wydana pomimo przedstawienia przez Spółkę argumentów prawnych, z których wynikało, że ustalenia kontroli są błędne i nie mają żadnych podstaw prawnych. Według Dyrektora UKS nieprawidłowości w rozliczeniu za rok 2003 polegały na zaniżeniu przychodów o kwotę 303 mln zł i dotyczyły niezaliczenia do przychodów podatkowych kwot naliczonych i nieotrzymanych odsetek od pożyczek udzielonych przez Netię w latach poprzednich jej spółkom zależnym, z którymi Netia skonsolidowała się 31 grudnia 2003 r. Zdaniem Dyrektora UKS nieprowadzenie egzekucji zobowiązań z tytułu udzielonych pożyczek i naliczonych odsetek od spółek zależnych Netii jest podstawą do szacowania dla Netii przychodu w trybie art. 11 ustawy o CIT tj. przepisu umożliwiającego organom podatkowym szacowanie przychodów w przypadku wystąpienia powiązań kapitałowych lub osobowych, jeżeli w następstwie takich powiązań podatnik wykonuje świadczenia na warunkach korzystniejszych, odbiegających od warunków ogólnie stosowanych w czasie i miejscu wykonania świadczenia i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały.

Zdaniem Netii decyzja Dyrektora UKS stoi w sprzeczności z odpowiednimi przepisami prawa podatkowego z następujących powodów:

1. zgodnie z przepisami ustawy o CIT przychodem podatkowym są wyłącznie odsetki otrzymane, a tych Netia nie otrzymała;

2. żaden przepis wskazanej ustawy nie uzależnia rozpoznania przychodu w Spółce z tytułu należnych odsetek od prowadzenia albo braku prowadzenia egzekucji tych odsetek;

3. Dyrektor UKS w protokole i decyzji potwierdził, iż pożyczki udzielone były na warunkach rynkowych; oprocentowanie pożyczek było rynkowe;

4. Netia nie mogłaby w żaden sposób wykazać dochodów z odsetek w roku 2003, ponieważ nawet gdyby przyjąć, że otrzymała odsetki od spółek zależnych, musiałyby być one przeznaczone na spłatę jej zobowiązań odsetkowych, a spłata przez Spółkę odsetek jest jej kosztem podatkowym; otrzymane odsetki są przychodem podatkowym, a zapłacone są kosztem podatkowym;

5. sądowa egzekucja zobowiązań z tytułu odsetek, która jako jedyna jest uznawana za poprawną przez Dyrektora UKS - gdy zobowiązania pozostają niespłacone - byłaby nieefektywna biznesowo i ekonomicznie i prowadziłaby do upadłości spółek zależnych. Spółka wybrała tańszy sposób zaspokojenia swoich należności poprzez przejęcie spółek zależnych i tym samym przejęcie ich aktywów obrotowych. Równolegle do tej restrukturyzacji, Netia zrestrukturyzowała swoje własne zobowiązania z zewnętrznymi pożyczkodawcami Grupy;

6. Dyrektor UKS błędnie ustalił stan faktyczny poprzez uznanie, iż porównywalną transakcją rynkową dla pożyczek udzielonych spółkom zależnym jest pożyczka udzielona przez Netię spółce Millenium Communications, z którym to podmiotem Spółka toczyła liczne spory sądowe, których przyczyną było niepowodzenie przedsięwzięcia nabycia tej spółki przez Netię;

7. gdyby Spółka dokonała umorzenia odsetek od udzielonych pożyczek, umorzone odsetki nie byłby jej przychodem podatkowym;

8. w decyzji zostały błędnie rozliczone straty podatkowe Netii, przez co istotnie zawyżona została wysokość ustalonego podatku; oraz

9. istnieje spór pomiędzy Spółką a Dyrektorem UKS odnośnie ustalenia czy decyzja Dyrektora UKS została skutecznie doręczona pełnomocnikowi Spółki; zdaniem Spółki decyzja Dyrektora UKS nie została skutecznie doręczona.

Z powyższych względów Spółka zamierza odwołać się od decyzji wydanej przez Dyrektora UKS. Decyzja Dyrektora UKS jako decyzja organu pierwszej instancji jest nieostateczna i niewymagalna. Spółka jest w posiadaniu opinii kilku niezależnych doradców podatkowych i prawnych, zgodnie z którymi zarzuty Dyrektora UKS nie mają podstaw prawnych. W związku z powyższym Spółka nie zamierza utworzyć rezerwy na wysokość wskazanych w decyzji kwot zaległości podatkowych.